Orzeczenia i referencje
Nasze orzeczenia
Nasz Klient jako zawodowy kierowca w wyroku zachował swoje uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii C i C+E. Obecnie nadal może pracować w transporcie.
Sąd uwzględnił przedstawioną argumentację, że samo podejrzenie spowodowania kolizji drogowej, w której jest osoba ranna, nie wystarczy, aby zatrzymać kierowcy prawo jazdy.
Reprezentując pokrzywdzoną w wypadku drogowym doprowadziliśmy do skazania sprawcy oraz uzyskania przez pokrzywdzoną nawiązki już na etapie postępowania karnego.
Studium przypadku
Warunkowe umorzenie postępowania karnego – jazda pod wpływem alkoholu
Wyrok Sądu Rejonowego Wrocław Śródmieście we Wrocławiu z dnia 23 września 2021r., sygn. akt II K 228/21
Treść orzeczenia II K 228/21 – Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych (ms.gov.pl):
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/155025500001006_II_K_000228_2021_Uz_2021-10-12_002
Oskarżony około godziny 00:45 prowadził samochód wykonując manewr zawracania na nieutwardzonej części jezdni ulicy, a następnie jechał on tym pojazdem ulicą dalej prosto. Zdarzenie to obserwowali funkcjonariusze policji, którzy postanowili podjąć czynności służbowe wobec kierującego i zatrzymać pojazd, którym się poruszał, z uwagi na późną porę i charakterystyczne miejsce, gdzie młodzi ludzie często spożywają alkohol. W trakcie podejmowania czynność funkcjonariusze wyczuli od oskarżonego woń alkoholu, wobec czego funkcjonariusze przeprowadzili badanie stanu trzeźwości. Badanie wykazało, że oskarżony miał w pierwszym badaniu 0,32 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu z tendencją spadkową, drugie badanie – 0,27 mg/l, trzecie – 0,23 mg/l, czwarte – 0,21 mg/l. Kierujący został oskarżony o czyn z art. 178a § 1 k.k.
Sąd Rejonowy warunkowo umorzył postępowanie wobec oskarżonego na okres próby 1 roku, orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, zaliczając oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy na poczet orzeczonego zakazu oraz świadczenie pieniężne w wysokości 2.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy wskazał, że dostrzegł przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania na zasadzie art. 66 § 1 k.k. W ocenie Sądu wina i społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego nie są znaczne. Sąd wziął pod uwagę okoliczności popełnienia czynu, tj. pora nocna oraz miejsce oddalenie od centrum miasta, a co najistotniejsze zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu jedynie nieznacznie przekraczała stężenie określone w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. Ponadto oskarżony jest osobą niekaraną za przestępstwo umyślne, a jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełnieni przestępstwa. Oskarżony przyznał się i posiada krytyczny stosunek do popełnionego czynu. Wobec powyższego Sad uznał, że warunkowego umorzenie postępowania na okres 1 roku jest zasadne.
Warunkowe umorzenie postępowania karnego – jazda pod wpływem THC.
Wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 16 kwietnia 2020r., sygn. akt IV K 838/19
Treść orzeczenia IV Ka 838/19 – Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych (ms.gov.pl)
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/152515000002006_IV_Ka_000838_2019_Uz_2020-04-16_001
Oskarżony prowadził samochód osobowy w godzinach popołudniowych po drodze publicznej w stanie pod wpływem środków odurzających THC w stężeniu 3,9 ng/ml. Oskarżony został zatrzymany do rutynowej kontroli przez funkcjonariuszy policji. Od oskarżonego była wyczuwalna woń marihuany, której zażycie potwierdziło przeprowadzone badanie krwi. Wobec oskarżonego został sporządzony akt oskarżenia o czyn z art. 178a § 1 k.k. Sąd Rejonowy wydał wyrok skazujący Apelacje od wyroku Sądu I instancji wniósł obrońca oskarżonego zaskarżając wyrok w całości na korzyść oskarżonego.
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że warunkowo umorzył postępowanie karne w stosunku do oskarżonego na okres próby 2 lat i oddał oskarżonego w wyznaczonym okresie próby pod dozór kuratora sądowego. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji niewłaściwie ocenił stopnień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu czynu. W ocenie Sądu Okręgowego stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie jest znaczny. Mając na uwadze dotychczasowy sposób życia oskarżonego oraz jego warunki osobiste, w przekonaniu Sądu Okręgowego właściwe będzie warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego. Oceniając czyn oskarżonego nie można stwierdzić, że cechuje go wysoki stopnień społecznej szkodliwości, a tym samym, przestępstwo jego zasługuje na łagodniejsze traktowanie. Zaznaczyć należy, że stężenie stwierdzone u oskarżonego w chwili zatrzymania nie aż tak znacznie przekraczało dopuszczalny próg decydujący o zakwalifikowaniu czynu prowadzącego pojazd po spożyciu alkoholu, jako przestępstwo. Znaczenie dla niniejszej sprawy miał także fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany, prowadził ustabilizowany tryb życia, pracował zarobkowo i uczył się na Politechnice. W ocenie Sądu Okręgowego oskarżony zasługuje na warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres próby 2 lat.
Warunkowe umorzenie postępowania karnego – jazda pod wpływem amfetaminy.
Wyrok Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 25 października 2018r., sygn. akt II K 236/16
Treść orzeczenia II K 236/16 – Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych (ms.gov.pl)
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/151020050001006_II_K_000236_2016_Uz_2018-10-25_001
Oskarżony w dniu 27 listopada 2015r. był kierowcą samochodu osobowego. Wcześniej zażył środek odkurzający w postaci amfetaminy. Będąc pod wpływem tego środka, w ilości odpowiadającej stanowi nietrzeźwości powyżej 0,5 promila alkoholu etylowego we krwi, około godziny 11:00, oskarżony kierował samochodem osobowym w ruchu lądowym i doprowadził do dachowania pojazdu, a następnie opuścił pojazd i udał się do domu. Na miejscu pojawił się patrol policji. Na skutek połączenia telefonicznego z matką oskarżonego, oskarżony wraz z ojcem stawił się na miejscu zdarzenia. W toku późniejszych czynności oskarżony został poddany badaniu na zawartość środka odurzającego we krwi. Badanie wykonane o godz. 17:35 wykazało obecność amfetaminy w ilości 38,40 ng/ml. Wobec powyższego kierujący został oskarżony o popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k.
Sąd Rejonowy warunkowo umorzył postępowanie karnego wobec oskarżonego na okres 1 roku. Wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości Sądu, jednakże Sąd doszedł do przekonania, że w przypadku oskarżonego zachodzi możliwość zastosowania dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania. Sąd Rejonowy ustalił stopień zawinienia oskarżonego jako nieznaczny. Społeczna szkodliwość czynu również w ocenie Sądu Rejonowego nie była znaczna. Sąd wskazał, że oskarżony jest osobą młodą, ma dopiero 25 lat. Ma wykształcenie zawodowe. Jest kawalerem, nie żadnych osób na utrzymaniu. Nie pracuje i pozostaje na utrzymaniu rodziców. Dotychczas nie był karany sądownie. Od kilku lat korzysta z pomocy lekarza psychiatry. Powyższe skłoniło Sąd Rejonowy ku przekonaniu, że oskarżony pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. W ocenie Sądu wymierzony środek karny wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie powrotowi do popełnienia przestępstwa, zaspokoi również społeczne poczucie sprawiedliwości.
Uniewinnienie oskarżonego o spowodowanie wypadku drogowego.
Wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 20 czerwca 2018r., sygn. akt II Ka 306/18
Treść orzeczenia II Ka 306/18 – Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych (ms.gov.pl)
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/153015000001006_II_Ka_000306_2018_Uz_2018-06-20_001
Kierujący został oskarżony o to, że nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym jadąc ulicą, na prostym odcinku drogi zjechał ze swojego pasa ruchu, przejechał przez pas ruchu przeznaczony dla pojazdów skręcających w lewo, wjechał na pas ruchu pojazdów jadących z naprzeciwka i doprowadził w ten sposób do zderzenia z jadącym z przeciwnego pasa ruchu motocyklem, w następstwie czego kierujący motocyklem doznał wielokrotnych obrażeń ciała, które to obrażenia skutkowały zgonem. Sąd Rejonowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 13 lutego 2018r. uznał oskarżonego winnego dokonania zarzucanego mu czynu z art. 177 § 2 k.k. i wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności. Apelację od wyroku Sądu I instancji wnieśli obaj obrońcy oskarżonego zaskarżając wyrok w całości na korzyść oskarżonego.
Sąd Okręgowy w Siedlcach na skutek apelacji, wniesionych przez obrońców oskarżonego zmienił wyrok Sądu I instancji, w ten sposób, że uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu czynu z art. 177 § 2 k.k. Sąd Okręgowy zauważył, że Sąd I instancji dopuścił się szeregu uchybień o charakterze proceduralnym, pominął wskazania logiki i doświadczenia życiowego oraz nie dokonał konfrontacji wyjaśnień oskarżonego z pozostałym materiałem dowodowym, a w szczególności z zeznaniami świadków. Sąd Rejonowy błędnie stwierdził, że wyjaśnienia oskarżonego stanowią wyłącznie przyjętą przez niego linię obrony. W ocenie Sądu Okręgowego wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazywał on, że bezpośrednią przyczyną zjechania przez niego na przeciwległy pas ruchu, była chwilowa utrata przytomności są wiarygodne, a sam oskarżony konsekwentnie na tą właśnie przyczynę wskazywał od chwili tuż po zaistnieniu wypadku. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że zjechanie przez oskarżonego na przeciwległy pas ruchu odbyło się bez jego woli. Sąd Okręgowy przytoczył także stanowisko Sądu Najwyższego zgodnie, z którym spowodowanie skutku może być tylko wtedy obiektywnie przypisane sprawcy, gdy urzeczywistnia w nim niebezpieczeństwo, któremu zapobiec miałoby przestrzeganie naruszonego obowiązku. Zdaniem Sądu Okręgowego brak jest podstaw, aby przypisać oskarżonemu odpowiedzialność za popełnienie przestępstwa, w sytuacji gdy znajdował się on w stanie wyłączającym kontrole nad prowadzonym pojazdem. Sąd Okręgowy podkreślił także, że stan ten zaistniał w wyniku schorzenia, co do istnienia, którego oskarżony nie miał wiedzy przed wypadkiem, zatem nie mógł w żaden sposób przewidzieć reakcji swojego organizmu i zaniechać jazdy.
Odstąpienie od umowy sprzedaży pojazdu z wadami.
Wyrok Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 4 października 2019r., sygn. akt I C 1306/18
Treść orzeczenia I C 1306/18 – Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych (ms.gov.pl)
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/152525050000503_I_C_001306_2018_Uz_2019-10-04_002
Powód zawarł w dniu 3 marca 2018r. z pozwanym, prowadzącym działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż samochodów, umowę kupna-sprzedaży samochodu. Powód nabył przedmiotowy samochód za kwotę 6.500,00 zł. Tego samego dnia powód wrócił zakupionym samochodem do swego miejsca zamieszkania. W czasie jazdy oprócz głośno pracujących łożysk, powód zwrócił uwagę na to, że silnik „jest słaby”. Po dwóch dniach, odstawił zakupiony samochód do zakładu mechaniki pojazdowej, aby dokonać wymiany łożysk. W trakcie dokonywania napraw i sprawdzania poszczególnych elementów samochodu okazało się, że samochód posiada inne istotne wady. Pojawiły się problemy z uruchomieniem silnika. W związku z ujawnieniem innych jeszcze wad, powód zlecił rzeczoznawcy samochodowemu wykonanie ekspertyzy, mającej na celu sprawdzenie i opisanie stanu technicznego zakupionego pojazdu. Sporządzona ekspertyza stwierdziła szereg istotnych wad samochodu. Powód wystąpił do pozwanego z pismem, w którym wskazał na wady, które ujawniono w nabytym samochodzie. W obliczu tych wad i usterek, powód oświadczył, że odstępuje od umowy sprzedaży tego samochodu i zażądał zwrotu kwoty 6.500,00 zł stanowiącej cenę sprzedaży, kwoty 1.362,30 zł stanowiącej koszt naprawy tego samochodu i kwoty 300,00 zł stanowiącej koszt prywatnej ekspertyzy. Pozwany nie uznał żądania powoda, wobec czego powód wniósł do Sądu Rejonowego w Ciechanowie pozew, żądając zasądzenia na swoją rzecz łącznej kwoty 8.162,30 zł. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że po dokonaniu zakupu, ujawniły się w tym samochodzie istotne wady, które uniemożliwiały korzystanie z niego. Pozwany wnosił o oddalenie powództwa. Przeczył temu, aby sprzedany samochód miał jakiekolwiek wady, wskazywał ponadto, że stan tego samochodu odpowiadał cenie, za którą go sprzedano.
Sąd uznał roszczenie powoda o zwrot kwoty 6.500,00 zł, stanowiącej cenę sprzedaży samochodu, kwoty 1.362,30 zł za naprawę samochodu oraz kwoty 300,00 zł kosztów prywatnej ekspertyzy, za w pełni uzasadnione i zasądził od pozwanego na rzecz powoda całość kwoty łącznej dochodzonej w pozwie oraz zwrot kosztów procesu.
W ocenie Sądu, sprzedany powodowi samochód w chwili jego nabycia posiadał wady i usterki o charakterze istotnym, o których nabywca nie został poinformowany. Wszystkie te wady nie tylko zmniejszały wartość i użyteczność samochodu, ale także wpływały na bezpieczeństwo jazdy powoda i innych użytkowników ruchu. Ponadto zaraz po nabyciu tego samochodu, został on odstawiony do warsztatu samochodowego i tam pozostał, gdyż z czasem niemożliwym stało się jego uruchomienie. Uwzględniając te argumenty należało przyjąć, że nabyty przez powoda samochód posiadał istotne wady fizyczne, co w efekcie skutkuje odpowiedzialnością pozwanego (sprzedającego) zgodnie z art. 556 k.c. W związku z powyższym doszło do skutecznego odstąpienia od umowy, wobec czego stosownie do art. 494 k.c. obowiązek sprzedawcy obejmuje zwrot otrzymanej tytułem zawartej umowy ceny, a kupujący zobowiązany jest do zwrotu rzeczy. Dodatkowo Sąd wskazał, że niezależnie od powyższego, ujawnione w czasie badania technicznego wady, ujawniły się przed upływem roku od wydania tego samochodu powodowi. Stosownie zaś do art. 5562 k.c., jeżeli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego. Pozwany tego domniemania nie obalił. Sąd pokreślił, że konsument nie jest zobowiązany do weryfikacji stanu technicznego auta w stacjach diagnostycznych czy serwisach i stwierdził, że powód, jako kupujący, nie wiedział i nie mógł nawet przypuszczać, że kupowany samochód był wadliwy. Pewność co do istnienia wad powziął zaś dopiero po zleconym badaniu technicznym pojazdu. Powód miał więc prawo skorzystać z uprawnień, jakie dawały mu przepisy kodeksu cywilnego o rękojmi za wady, w szczególności z tych wynikających z art. 560 k.c. W ocenie sądu, żądania powoda w zakresie zwrotu kosztów naprawy pojazdu oraz kosztów ekspertyzy prywatnej także są zasadne, na podstawie art. 566 § 1 k.c.
Odstąpienie od umowy sprzedaży pojazdu z wadami.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 20 lipca 2022r., sygn. akt V AGa 34/22
Treść orzeczenia V AGa 34/22 – Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych (ms.gov.pl)
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/odst$0105pienie$0020od$0020umowy$0020samoch$00f3d$0020z$0020wadami/151000000002503_V_AGa_000034_2022_Uz_2022-07-20_003
Pozwem skierowanym przeciwko Spółce z o.o. Sp. k., powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 90.650,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami, tytułem zwrotu ceny zakupu samochodu w związku ze złożonym pisemnym oświadczeniem o odstąpieniu od umowy. Zakupiony samochód nie posiadał wyposażenia dodatkowego, o którym zapewniał pozwany i który został wskazany w ofercie sprzedaży. Pozwany domagał się oddalenia powództwa, wskazując, że wskazywana przez powód rzekoma wada pojazdu nie może zostać uznana za istotną i tym samym stanowić podstawy do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2021r. Sąd Okręgowy w Gdańsku oddalił powództwo, wskazując, że brak wyposażenia samochodu w elementy dodatkowe z pakietu, mimo że niewątpliwie były wyposażeniem oczekiwanym przez powoda, nie może stanowić o wadzie istotnej zakupionego pojazdu. Sąd Okręgowy uznał, że powód nie był uprawiony do skorzystania z uprawnienia do odstąpienia od umowy i nie wykazał zasadności dochodzonego roszczenia. Apelację od tego wyroku złożył powód zaskarżając go w całości.
Sąd Apelacyjny zauważył, że apelacja powoda zasługiwała na uwzględnienie i zmienił zaskarżony wyrok, w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 90.650,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami do dnia zapłaty, zwrot kosztów procesu w I instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Sąd Apelacyjny wskazał, że z okoliczności sprawy wynika, że pakiet miał dla powoda przesądzające znaczenie, które doprowadziło do wyboru oferty złożonej przez pozwanego. Sąd Apelacyjny stwierdził, że uznać należy, iż wyposażenie samochodu w konkretnie ten pakiet było oczekiwane przez powoda jako istotna okoliczność, która skłoniła go do zakupu pojazdu do pozwanego. Sąd Apelacyjny na podstawie okoliczności sprawy uznał, że nie jest trafne stanowisko Sądu Okręgowego, iż o braku przesłanki istotności wady przesądzać może fakt, że powód w pełni oraz bez żadnych zastrzeżeń korzysta z zakupionego pojazdu zgodnie z jego przeznaczeniem. W ocenie Sądu Apelacyjnego niewątpliwie w XXI wieku, w dobie postępu technicznego i technologicznego istotności wady w rozumieniu art 560 § 4 k.c. nie będzie lokowała się w tym, że sprzedany samochód nie będzie w ogóle nadawał się do użytku. W tym zakresie należało uwzględnić, że definicja istotności wady ma charakter dynamiczny. Wobec braku kryteriów kodeksowych i ocennego jej charakteru nie powinno budzić wątpliwości, że określony rodzaj wady, który kiedyś mógł być uznany za nieistotny, obecnie już takiego charakteru nabiera. W tym ujęciu każde odstępstwo od wyposażenia dodatkowego pojazdu, które wprawdzie nie dyskwalifikuje go do użytku, do jakiego jest przeznaczony, ale wpływa na komfort jazdy czy podwyższa jej bezpieczeństwo uznać należy za wadę istotną, jeżeli kupujący przy podejmowaniu decyzji o zakupie tymi kryteriami się kierował. Wobec powyższego zdaniem Sądu Apelacyjnego powództwo podlegało uwzględnieniu i uwzględnił żądanie powoda.